Göz Yaşartan Bir Olay - Emin Çölaşan

SEVGİLİ okuyucularım, bizim mesleğimizde bazen öyle olaylar yaşarsınız ki, gözleriniz dolar. Ben bunları her zaman ve her yerde çok yaşamış bir gazeteciyim. Size en son olayı aktarayım. 25 Aralık Cuma günü öğleden sonra gazetede yazımı yazıyorum. Telefonum çaldı. Karşımda gazeteci arkadaşım Oğuz Uçar. Şimdi Ajans Habertürk’te yurt haberleri şefi olarak görev yapan Oğuz şöyle dedi:
“Abi şu anda İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi’nde dersteyim. Genç gazeteci adaylarını burada yetiştiriyoruz. Derste az önce konu sana geldi. Eğer uygunsan telefonda konuş, bu pırıl pırıl gençlere bir şeyler söyle, onlar da sessizce dinlesinler.”

Hiç hazırlıklı olmadığım bir olaydı. Telefonda konuşmaya başladım. Herhalde 15 dakika kadar gençlere gazeteciliğin günümüzde nasıl yozlaştığını, korkak medya patronlarını, medyadaki iktidar yalakalığını ve yalancılığı, genç gazetecilerin nasıl sömürüldüğünü, dilimin döndüğü kadar anlattım. O sırada beni kaç kişinin dinlediğini, sesimi telefondan kaç kişinin duyabildiğini elbette bilemiyordum. Konuşmamı gençlere ve Oğuz’a teşekkür ederek bitirdim…
Ve telefondan inanılmaz alkış ve tezahürat sesleri yükseldi… İşte orada duygulandım, gözlerim doldu. Böyle bir olayı, telefonla naklen ve ansızın konuşmayı ilk kez yaşamıştım.
Ertesi gün Oğuz Uçar’dan bir mesaj geldi:
“Sevgili Emin ağabeyim, burada Temel Gazetecilik dersi veriyorum. Sınıfımda 104 öğrencim var. İçlerinden çok başarılı gazeteciler yetişeceğine inanıyorum. Önceki derslerimde onların nabzını tutmuş ve o genç yüreklerin çoğunun sizi çok sevdiğini görmüştüm. Dünkü dersimizde birdenbire konu size gelince ‘Çocuklar size bir sürpriz yapmak istiyorum. Eğer sessiz olursanız Emin ağabeye telefon açacağım. Bizi kırmaz ve size kısa bir konuşma yapar’ dedim. Sınıfta ses düzeninden bilgim olmadığı için telefonun sesini dışarı vermiştim ki, Suha Çardaklı isimli öğrencim sınıftaki ses düzenini devreye sokmuş ve koşarak mikrofonu bana getirdi. Ben de mikrofonu telefona tutarak sesinizi sınıfa verdim.
Sizi dinlerken çocukların yüzünü görmeliydiniz. Hatta sizinle konuşan Dilek Türker’in elleri nasıl titriyordu… Ve konuşmanızın ardından sınıfta yankılanan alkış seslerini de duymuşsunuzdur herhalde.
Her hafta olduğu gibi bu hafta da ders bitiminde öğrencilerimle anket yaptım. Sizinle ilgili çok güzel şeyler yazmışlar. İsmini yazmayı unutan bir öğrencim aynen şunu yazmış:

“Tabii ki de Emin Çölaşan sürprizinizle başlayacağım.Hocam,size her zaman borçlu kalacağım.Çünkü bize babamdan miras kalan tek şey olan Emin Çölaşan’ın sesini duyma fırsatı yaşattınız. Başka söze gerek yok. Bir tanesiniz.”
Emin ağabeyim, öğrencilerim sizin için o kadar güzel şeyler yazmışlar ki, ben de size bir dosya yaptım. Onların el yazılarını sizinle paylaşmak istedim. İnşallah aralarından önemli isimler çıkacak, onlarla gurur duyacağım. Ama sizlerle de gurur duyuyorum. İyi ki sizler gibi bu meslekte saygın ağabeylerim olmuş.”

•••

İki gün sonra Oğuz’un gönderdiği kargo zarfından, öğrencilerin o ders için yazdıkları çıktı. Gençlerin duygu ve düşünceleri… İşte el yazılarıyla birkaç örnek:
“Teşekkür ederim. İnanılmaz mutlu oldum. Bu derste Emin Çölaşan’la konuşmak çok gurur vericiydi. Tanıdığım herkesi arayıp söylemek istiyorum Emin Çölaşan’la konuştum diye. (Dilek Türker)”
“Hocam, bizi sizin gibi gazetecilikte duayen olmuş Emin Çölaşan’la tanıştırdığınız için teşekkürler. Dersimiz bu dönem çok neşeli ve verimli geçti ve hepimiz bu dersten birşeyler kaptık… (İsimsiz)”
“Derste Emin Çölaşan’ı arama fikri çok güzeldi. Söyledikleri çok hoştu. Gazetecilik adına çok talihsiz olduğumuz bir gerçek. Fakat dürüst gazeteciler olma yolunda ilerleyeceğimiz de bir gerçek. (Sedef Fidan)”
“Emin Çölaşan’la telefon bağlantısı çok iyiydi. Umarım başka gazetecilerle de bu şekilde iletişime geçeriz. (Mesut Güngör)”
“Hocam,Temel Gazetecilik dersimizde gazetecilik hakkında çok bilgi edindik. Verdiğiniz bilgiler için teşekkürler. Emin Çölaşan gibi bir gazeteci ile telefonda konuşma fırsatı verdiğiniz için teşekkürler. (Yıldırım Kılıç)”
“Hocam, bana bugün ‘Sen gazeteci olursun’ dediniz ya, çok aşırı mutluyum. Önemli olan bir şey daha var ki, Emin Çölaşan gibi gerçek gazeteciyi dinledik sayenizde. Çok teşekkür ediyorum, sizi çok seviyorum. (Kübra Süer)”
“Bu dersin en güzel tarafı Emin Çölaşan ile konuşmamızdı. (Gözdenur Coşkun)”
“Emin Çölaşan tam bir jestti. Saygılar hocam. (Arzu Kaya)”
“Emin Çölaşan’ın bugün bizlerle konuşması benim için harika bir duygu. Sizin sayenizde gazetecilik adına çok şey öğrendim. Ayrıca Emin Çölaşan’ın işine son verilmesinden sonra yazdığı Kovulduk Ey Halkım Unutma Bizi kitabı süperdi. (Gözde Selin Yıldız)
“Güzel dersti. Emin Çölaşan’ın da canlı bağlantısıyla derse renk geldi. Hocam, inşallah bizi sınavda zorlamazsınız. (Uğur Öğüt)”

100 dolaylarında gazetecilik öğrencisi, geleceğin gazetecileri, benzer şeyleri yazmışlar. Bana da, Oğuz Uçar’ın gözlerimi yaşartan sürpriziyle güze bir yazı konusu çıkarmış oldular.
Ne mutlu bazı gazetecilere ki, bir kişi bile onlar için “satılık kalem,kiralık kalem,yağcı,yalaka,iş bitirici,namussuz,korkak,çıkarcı,dönek,hain”diyemedi, diyemez. Oğuz’a ve bütün öğrencilerime teşekkür ediyorum, nice başarılar diliyorum.

Emin ÇÖLAŞAN
Sözcü Gazetesi
02.01.2010

Bu güzel jesti yapan Oğuz hocama, köşesinde bize yer veren Emin Çölaşan’ a teşekkürler.

(Metni internete aktaran Coşkun dostuma da teşekkürler, beni büyük bir dertten kurtardı.)

Ocak 2nd, 2010 Alıntı
Etiketler: ajans habertürk, emin çölaşan, gazetecilik, iletişim fakültesi, istanbul üniversitesi, oğuz uçar, sözcü

Bu yazıya yapılacak yorumlardan haberdar olmak için RSS 2.0 beslemesini kullanabilirsiniz. Yorum yapabilirsiniz, veya kendi sitenizden geri izleme yapabilirsiniz.